Dziś o rozpoczęciu sprzedaży piwa jednego z browarów bawarskich, o obywatelu honorowym Wrocławia Maximilianie v. Ysselsteinie, walce z szabrem, występach artystów warszawskiego Teatru Polskiego oraz badaczu i wykonawcy dawnej wrocławskiej muzyki Tomaszu Dobrzańskim !Zdarzyło się we Wrocławiu
... roku 1886
W prasie wrocławskiej ukazały się ogłoszenia reklamowe informujące konsumentów oraz restauratorów o rozpoczęciu sprzedaży na tutejszym rynku piwa „Frankenbrau” Bamberger Export Bierbrauerei. Bawarski browar zachwalał, iż piwo to zdobyło sobie popularność pośród berlińczyków. We Wrocławiu jako pierwsza jego wyszynk zapoczęła prowadzić restauracja „Strassburg” przy Altbuesserstrasse 12 (obecnie ul. Łaciarska). Dystrybutor piwa zapewniał restauratorów, hotelarzy, szynkarzy i właścicieli składów z piwem, iż przy zakupie od 50 litrów piwa będzie ono kosztować 35 fenigów za litr. Była to dość korzystna cena, pozwalająca liczyć na zysk w granicach 30 fenigów na każdym półlitrowym kuflu.
... roku 1902
Maximilian von Ysselstein (1838-1905), tajny radca rządowy, radny miejski, od 1871 r. skarbnik miejski, a w latach 1893 – 1902 burmistrz Wrocławia został uhonorowany tytułem honorowego obywatela stolicy Śląska. Jego nazwisko nadano także jednej z wrocławskich ulic (obecna ul. Żegiestowska), zaś wizerunek uwieczniono na południowej elewacji starego ratusza.
... roku 1945
W celu ukróceniu zjawiska szabru, organizowanego przez przedstawicieli urzędów i przedsiębiorstw z centralnej Polski, pełnomocnik Rządu na Okręg Administracyjny Dolnego Śląska wydał zarządzenie, na mocy którego osoby wywożące z miasta artykuły objęte zakazem lub udzielające pomocy przy wywozie będą umieszczane w obozach pracy. Jak podano później w ciągu następnego miesiąca MO zatrzymała łącznie 10 szabrowników. W stosunku do skali zjawiska było to śmiesznie mało. Ponadto, a może przede wszystkim problem polegał na tym, iż szaber w największym stopniu dokonywano na zlecenie i rozkaz centralnych instytucji rządowych i to nie tylko polskich, ale i sowieckich. Milicjanci mogli zatrzymać jakiegoś drobnego szabrownika, bez odpowiednich „pleców”, ale byli bezradni wobec ministerialnych kwitów legalizujących proceder lub sowieckich szyneli, będących rekomendacja samą w sobie. Zjawisko szabru zanikło stopniowo dopiero w końcu lat 40., choć nie ustał wówczas proceder rabunkowej eksploatacji Ziem Zachodnich i Północnych. Wrocław jeszcze długo musiał czekać, nim władze ostatecznie uznały je, w rzeczywistości za „własne”.
... roku 1985
Na scenie Teatru Polskiego rozpoczęły się gościnne występy zespołu warszawskiego Teatru Polskiego kierowanego przez Kazimierza Dejmka. W czasie pięciu dni zaprezentował on „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii K. Deymka i scenografii K. Pankiewicza oraz „Śluby panieńskie” w reżyserii Andrzeja Łapickiego.
... roku 1993
Odegranie przez orkiestrę Śląskiego Okręgu Wojskowego hejnału wrocławskiego zainaugurowało otwarcie „Kalogródka”, czyli - jak zapowiadał Bogusław Litwiniec – „kalamburowego gródka osobliwości”. Miało to być „przedsięwzięcie kulinarno–kulturalne”, wyszła zwykła piwiarnia, z zyskiem wynajmowana przez dyrektora „Kalambura” dzierżawcom. Kiczowaty zespół pawiloników z wewnętrznym mini dziedzińcem u zbiegu ulic Kuźniczej i Uniwersyteckiej zyskał jednak sporą popularność wśród młodzieży uniwersyteckiej, która tłumnie zapełniała go przez kilkanaście kolejnych lat. W niedalekiej przyszłości zaplanowana jest jednak zamknięcie lokalu, na miejscu którego Instytut Historyczny zaplanował rozbudowę swojej, leżącej po sąsiedzku siedziby.
... roku 1999
Na bulwarze Dunikowskiego odsłonięto pomnik pomordowanych na kresach wschodnich. Niestety, inicjator budowy – Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów – samowolnie zmienił zatwierdzoną przez Radę Miejską Wrocławia treść napisu. Zamiast „... Obywatelom polskim pomordowanym przez OUN, UPA, NKWD i gestapo” wykonano tabliczkę z napisem „ofiarom zbrodni ludobójstwa ludności polskiej na Kresach Wschodnich dokonanych przez OUN, UPA”. W związku z tym w uroczystości nie wzięli udziału przewodniczący rady Miejskiej Wrocławia Jarosław Obremski i wicewojewoda Józef Król. W intencji ofiar mszę św. odprawił kardynał Henryk Gulbinowicz. Incydent pokazuje, iż w środowiskach wywodzących się z dawnych kresów południowo–wschodnich nadal jest wiele pretensji i złości w stosunku do Ukraińców, które to uczucia, oparte często na pamięci doznanych krzywd nie pozwalają na obiektywną ocenę wydarzeń z lat 1943 – 1945.
... roku 2003
Po raz czwarty dziennikarze i krytycy muzyczni przyznali Wrocławskie Nagrody Muzyczne. Wielka nagroda przyznana została Tomaszowi Dobrzańskiemu : „Wirtuozowi fletu, łacinnikowi, pedagogowi, badaczowi i popularyzatorowi muzyki dawnej, wykonywanej wg zasad sprzed wieków”. T. Dobrzański związany z Akademią Muzyczną we Wrocławiu współtworzy i animuje Wrocławskie Trio Barokowe, zespoły Una Voce, Ars Cantu i Klub Św. Ludwika. Prowadzi warsztaty muzyki dawnej. Zajmuje się kopiowaniem i rekonstrukcją dawnych instrumentów muzycznych. Nagrodzony został za płytę „Musica Rediviva”, opartej na wrocławskich drukach muzycznych z XVI i XVII wieku.
