Dziś o wrocławskich zegarach wieżowych, odwiedzinach enerdowskiej delegacji i Egonie Krenzu, anarchistycznych protestach, policyjnym festynie oraz o porozumieniu z podwrocławskimi gminami w sprawie budowy drogi pełniącej funkcję wschodniej obwodnicy Wrocławia ! Zdarzyło się we Wrocławiu
... roku 1580
Zegar na wieży ratuszowej otrzymał zachowane do dziś tarcze, choć sam jego obecny mechanizm wykonany przez J. G. Klosego pochodzi z XIX w. Najstarsze ze znanych ze źródeł historycznych wrocławskich zegarów skonstruował zegarmistrz Swelbel. Najpierw w 1368 r. zbudował on zegar na wieży ratuszowej, a w 1373 r. także katedralnej. W późniejszym okresie zegary zyskały również wieże kościoła Najświętszej Marii Panny na Piasku w 1430 r., św. Wojciecha w 1493 r., a także przypuszczalnie św. Elżbiety i św. Marii Magdaleny. Od drugiej połowy XVI w., jak pisze jeden ze znawców tematu, przechodzono od tzw. czasu właściwego, tj. wskazującego 24 godziny o różnej, zależnej od pory roku długości. na tzw. półzegar, tj. Wskazujący dwa razy po 12 godzin o równej długości. Przed 1945 r. we Wrocławiu wybijało godziny blisko 100 zegarów wieżowych. Były one bardzo lubiane przez mieszkańców miasta. Do szczególnie popularnych należał zegar kościoła św. Barbary, zwany kluskowym, ponieważ spieszył się względem ratuszowego o około 12 minut, czyli o czas potrzebny na prawidłowe ugotowanie klusek śląskich. O dawnych zegarach wrocławskich pisano wierszem i prozą. Niestety zniszczenia wojenne i czasy PRL przetrwało tylko niewiele z nich. Obecnie część z nich jest jednak zrekonstruowana.
... roku 1984
W drodze powrotnej z obchodów 40-lecia PRL w Warszawie przybyła do Wrocławia partyjno - państwowa delegacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej z członkiem Biura Politycznego Komitetu Centralnego Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności Egonem Krenzem na czele. Goście spotkali się z przedstawicielami załóg czołowych wrocławskich zakładów pracy – Dolmelu, Pafawagu, Elwro i Archimedesa, z kierownictwem politycznym i administracyjnym Wrocławia i województwa wrocławskiego, a także studentami niemieckimi pracującymi i wypoczywającymi tu w ramach polsko–niemieckiej wymiany studenckiej i młodzieżowej. Warto zauważyć, iż E. Krenz został kilka lat później w czasach Jesieni Ludów i upadku bloku państw komunistycznych następcą Ericha Honeckera i jednocześnie ostatnim przywódcą wschodnioniemieckich komunistów. W grudniu 1989 r. w sytuacji wrzenia rewolucyjnego w kraju zrzekł się wszystkich stanowisk w państwie i partii. W 1993 r. został oskarżony w sprawie śmierci uciekinierów na wewnątrzniemieckiej granicy oraz w sprawie fałszerstw wyborczych. Skazany odbył w latach 1999 – 2003 karę więzienia. Nigdy nie przyznał się do winy, broniąc decyzji ówczesnych decyzji władz NRD jako "mniejszego zła" i "wyniku ówczesnej sytuacji geopolitycznej".
... roku 1994
Przedstawiciele samorządów ośmiu zachodnio–południowych województw spotkali się we Wrocławiu z premierem Waldemarem Pawalkiem, który występując jako prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego – pogratulował ludowcom sukcesu wyborczego, a następnie jako premier mówił o roli samorządu i konieczności „poziomej” współpracy. W przeddzień premier Pawlak spotkał się z wicewojewodą A. Jamrozkiem, prezydentem B. Zdrojewskim i przewodniczącym sejmiku wojewódzkiego L. Kieresem.
... roku 2001
Kilkudziesięciu młodocianych anarchistów protestowało na Rynku przeciwko brutalności policji wobec demonstrujących przeciw globalizacji w Genui. Wśród zatrzymanych przez włoską policję znalazło się również dwóch wrocławian. Zebrani we Wrocławiu antyglobaliści zbierali podpisy pod listem otwartym do ambasadora Włoch i zachowywali się dość spokojnie.
Z okazji święta policji na pilczyckim stadionie zirganizowano festyn, w czasie którego grała Orkiestra Komendy Wojewódzkiej Policji, odbyły się pokazy sprawności oddziałów antyterrorystycznych, tresury psów policyjnych, rozegrano mecz policjantów z samorządowcami. Zabawom dzieci przewodził Komisarz Lew – maskotka wrocławskiej policji.
... roku 2003
Przedstawiciele władz Wrocławia, Województwa Dolnośląskiego, Wrocławskiego Powiatu Ziemskiego oraz kilku podwrocławskich gmin podpisali porozumienie w sprawie budowy drogi Bielany – Łany – Długołęka. Obok funkcji wschodniej obwodnicy Wrocławia ułatwić ma ona komunikację w gminach Kobierzyce, Święta Katarzyna, Czernica i Długołęka. Od nazwiska swego gorącego orędownika Przewodniczącego Rady Powiatu Ziemskiego i jednocześnie dyrektora departamentu Urzędu Miejskiego we Wrocławiu Grzegorza Romana, nazywana jest ona niekiedy żartobliwie „Via Romana”. Podpisanie umowy zakończyło spory o finansowanie tej potrzebnej inwestycji. Uczestniczące gminy muszą dokonać wykupu gruntu na swój koszt. Budowa zostanie dofinansowana przez władze wojewódzkie oraz Unii Europejskiej. Budowa ruszyć miała we wrześniu 2004 r., a zakończyć się w 2008 r. Czteropasmowa droga ma mieć w sumie 35 km długości. Kosztować ma około 350-400 mln zł. Najdroższym (140 ml zł) i najbardziej skomplikowanym technicznie elementem trasy ma być most na Odrze. Obok niego stanąć jeszcze muszą 3 inne mniejsze przeprawy – na Oławie, Ślęzie i Widawie oraz 7 wiaduktów. Przebiegać ma częściowo w granicach Wrocławia, częściowo na terenie wspomnianych gmin. Prace mają przebiegać w 4 etapach : odcinek Węzeł Bielański – Żerniki Wrocławskie, Żerniki Wrocławskie – Solniki (przy drodze na Opole), Solniki - Kamieniec Wrocławski, Kamieniec – Długołęka. Niestety, jak do tej pory plany te rozbijają się o brak odpowiedniego zabezpieczenia finansowego, choć w międzyczasie zyskały powszechną akceptację.
Urząd Miejski Wrocławia ujawnił po raz pierwszy decyzję o umorzeniach podatków gminnych. Od początku 2003 r. wnioski o umorzenie podatków złożyło około 600 podmiotów gospodarczych i instytucji. Prezydent Wrocławia wyraził zgodę w 23 wypadkach (prawo zabrania podawania do wiadomości publicznej jakich konkretnie firm), w sumie dotyczących kwoty 300 tys. zł. Znalazły się wśród nich instytucje wyższej użyteczności publicznej oraz przedsiębiorstwa. Podejmując decyzje, urząd kierował się tzw. ważnym interesem podatnika oraz interesem publicznym. Zadłużenie nie może przekroczyć 100 tys. zł. Oprócz umorzeń zastosowano również rozłożenie zobowiązań na raty. Umorzenia dotyczą głównie nieuiszczonych podatków od nieruchomości oraz od środków transportu. Od decyzji władz miejskich można się odwołać do Kolegium Odwoławczego oraz NSA.
