Dziś o profesorze Aloisie Alzheimerze, tramwajach elektrycznych, Miejskich Zakładach Kąpielowych przy ul. Teatralnej, oczyszczaniu miasta z sowieckich maruderów przez NKWD, Marku Hłasce, otwarciu Panoramy Racławickiej oraz o pogotowiach opiekuńczych ! Zdarzyło się we Wrocławiu
... roku 1864
Urodził się Alois Alzheimer, lekarz neurolog i psychiatra, nauczyciel akademicki, znany przede wszystkim z rozpoznania przedstarczej choroby, nazwanej później jego nazwiskiem. Objawia się ona zanikiem mózgu. Studiował medycynę w Berlinie, Würzburgu i Tybindze, po otrzymaniu w 1888 r. dyplomu pracował kolejno w Miejskiej Klinice Chorób Nerwowych we Frankfurcie nad Menem, jako wykładowca na Uniwersytecie w Heidelbergu, by w 1904 r. objąć stanowisko kierownika Laboratorium Anatomii i lekarza naczelnego w tamtejszej Klinice Psychiatrycznej. Czasy monachijskie należały do najlepszych lat jego działalności naukowej. W 1906 r. ogłosił wyniki badań, jakie prowadził z F. Nisslem nad przedstarczym zanikiem mózgu. Jak głosi opowieść uniwersytecka, na trop choroby wpadł obserwując własną służącą Augustę, u której z wiekiem pojawiły się zaburzenia pamięci i mowy, kłopoty z podstawowymi czynnościami i kontaktem z otoczeniem. Po jej śmierci prof. A. Alzheimer przebadał mózg kobiety. Okazało się, że jest on w stanie szczątkowym, określonym przez uczonego jako przedstarcza atrofia. Przedmiotem zainteresowań naukowych Alzheimera była także epilepsja i choroby alkoholowe. Osiągnąwszy spore uznanie w świecie medycznym, w latach 1912 - 1915 kierował katedrą psychiatrii Uniwersytetu Wrocławskiego. W czasie swego pobytu w śląskiej stolicy zamieszkiwał w willi przy dzisiejszej ul. Bujwida. Zmarł przedwcześnie w 1915 r.
... roku 1897
We Wrocławiu przy ul. Teatralnej (Zwingerstrasse), uroczyście otwarto Miejskie Zakłady Kąpielowe. Powstały z inicjatywy Wrocławskiego Towarzystwa Pływackiego, dążącego do zapewnienia mieszkańcom miasta stojących na odpowiednio wysokim poziomie usług higienicznych, jak też popularyzującego sporty pływackie. Inwestycję prowadziła utworzona do tego celu spółka Breslauer Hallenschwimbad AG, wg projektu W. Werdelmanna. W skład kompleksu usytuowanego pomiędzy ulicami Teatralną a Menniczą wchodziły początkowo budynki z osobnymi basenami dla mężczyzn i kobiet wraz z odpowiednim zapleczem. Budynki te architektonicznie nawiązywały do starożytnych term i renesansowych pałaców włoskich i posiadały wybudowane i wyposażone według najnowocześniejszych technologii. W latach 20. kompleks został rozbudowany, zyskując m.in. baseny dla dziewcząt i chłopców przy ul. Menniczej. Oprócz nich na terenie kompleksu znajdowała się także łaźnia rzymska i parowa, wanny, natryski, sale masażu, oddział kąpieli higieniczno-leczniczych, inhalatornie, restauracja i zakład fryzjerski. Po 1945 r. uszkodzony w czasie działań wojennych kompleks został częściowo przywrócony do funkcjonowania. W czasie prac remontowo–modernizacyjnych w latach 60. usunięta została większość detali zdobiących fasady i wnętrza. Po 1991 r. nastąpiła częściowa rekonstrukcja dawnego wystroju. Obecnie nadal pełni funkcje lecznicze, rehabilitacyjne oraz rekreacyjne i sportowe jako Wrocławskie Centrum SPA.
... roku 1945
Po interwencjach władz polskich w sztabie marszałka Rokossowskiego w Legnicy, brygada NKWD rozpoczęła kilkudniową akcję przeczesywania Wrocławia w poszukiwaniu dezerterów i maruderów z Armii Czerwonej. Ujętych z bronią w ręku, albo podejrzewanych o rozboje, napady i gwałty oddawano pod sąd wojenny. Być może, właśnie z powodu pomocy jakiej udzielił miastu terroryzowanemu przez bandytów w sowieckich mundurach, marszałek K. Rokossowski otrzymał tytuł honorowego obywatela Wrocławia w 1949 r., choć rzecz jasna takie uzasadnienie oficjalnie podane być nie mogło.
... roku 1975
We Wrocławiu rozpoczął się „Uniwersytet Poszukiwań Teatru Narodów” w którym udział wzięło 500 gości z 23 krajów (m. in. Peter Brook). Głównym organizatorem był Jerzy Grotowski, słynny już wówczas lider Teatru Laboratorium.
... roku 2003
W obecności członka zarządu miasta Jarosława Obremskiego uroczyście inaugurowało działalność ósme w naszym mieście rodzinne pogotowie opiekuńcze. Jak dotąd trzy z nich przeznaczone są dla niemowląt, pięć dla dzieci starszych. Rodzice gotowi podjąć się czasowej opieki nad dziećmi, które trafiły do ośrodków opiekuńczo–wychowawczych w oczekiwaniu na wyjaśnienie przez sąd swojej sytuacji formalno–prawnej i wyznaczenie nowego opiekuna prawnego, otrzymają za stałą gotowość oraz opiekę pensję w wysokości 1950 zł oraz 688 zł na każde przyjęte dziecko. Chociaż pogotowia rodzinne, nie są ostatecznym miejscem pobytu dla dzieci, których rodzicom sąd odebrał władzę rodzicielską, to jednak mają zminimalizować poprzez rodzinną atmosferę dyskomfort oczekiwania. Z założenia mają czynić to lepiej, niż duże ośrodki opiekuńczo–wychowawcze, takie jak placówki przy ul. Fiołkowej i Borowskiej, gdzie obecnie przebywa 91 dzieci. I na pewno będą tańsze.
